بررسی اثرات باکتری لاکتوباسیلوس کازئی Lactobacillus casei)) به صورت زنده و کشته شده بر ترمیم زخم پوستی در موش سفید صحرائی

نوع فایل :word

تعداد صفحات :۱۳۷

زمینه و هدف : ترمیم زخم پدیده ای است پیچیده و منظم که در آن تعدادی از فرآینده های سازمان یافته و هماهنگ از قبیل بازسازی سلولهای پارانشیمی ، مهاجرت و تکثیر سلولهای بافت همبند ، ساخت پروتئین های ماده زمینه برون یافته ای و طراحی مجدد بافت همبند و اجزاء پارانشیمی ، کلاژنی شدن و دوام و استحکام یافتن زخم دخالت دارند . سرعت التیام زخم تحت اثر فاکتورهای مختلفی در یک یا چند مرحله ترمیم زخم صورت می گیرد ، از جمله هورمون رشد و فاکتورهای پپتیدی موثر بر رشد ، تغذیه ، ویتامین ها ، دارو ها ، هورمونهای استروئیدی ، اکسیژن و … قرار می گیرد . بنابراین درمان صحیح و مراقبت از زخم جهت افزایش سرعت بهبودی ، همچنین جلوگیری از مزمن شدن و عفونت آن همواره مد نظر انسان بوده و روشهای مختلف برای رسیدن به این هدف بکار گرفته شده است.پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های موجود در لوله گوارش هستند که علاوه بر کمک به گوارش مولکول های پیچیده به سیستم ایمنی بدن نیز کمک کرده و باعث کاهش التهاب می شود. اثرات سودمند این باکتری در ترمیم زخم های گوارشی به اثبات رسیده است اما تحقیقات کمی در زمینه اثرات ترمیمی این باکتری در زخم پوستی انجام شده است .این مطالعه با هدف بررسی اثرات باکتری   لاکتوباسیلوس کازئی Lactobacillus casei ))  به صورت زنده و کشته شده به وسیله کلروفرم بر ترمیم زخم پوستی موش سفید صحرایی صورت گرفته است.مواد و روشها : در این تحقیق از ۸۰ موش سفید صحرایی نر (Rat) با وزن تقریبی  ۲۸۰-۲۲۰ گرم استفاده گردید. حیوانات در قفس های استاندارد نگهداری شدند و آب و غذا بدون محدودیت در اختیارشان قرار گرفت؛ درجه حرارت حیوان خانه بین۲ ± ۲۰ درجه سانتیگراد حفظ می شد. زخم های برشی به ضخامت کامل پوست پس از تراشیدن و تمیز کردن موشها که شامل گروه های تجربی (۱ و۲ ) ، کنترل و کنترل منفی بودند ایجاد شد. سه گروه کنترل و تجربی ۱ و ۲ به ترتیب تحت درمان موضعی با اسرین و اسرین حاوی باکتری      لاکتوباسیلوس کازئی  Lactobacillus casei )) کشته شده بوسیله کلروفرم و اسرین حاوی باکتری زنده لاکتوباسیلوس کازئی  Lactobacillus casei )) قرار گرفتند اما گروه کنترل منفی درمانی دریافت نکردند؛ مساحت زخم هر ۳ روز یکبار اندازه گیری شد. نمونه های پوستی به ترتیب پس از کشته شدن در روزهای ۳و۷و۱۴و۲۱ جدا شده و تحت مطالعات بافت شناسی و آماری قرار گرفتند.