بررسی اثربخشی روش های برجسته سازی چهره بر تماس چشمی کودکان درخودمانده

نوع فایل:word

تعداد صفحات :۷۹

به منظور بررسی اثربخشی روش های برجسته سازی چهره بر افزایش میزان تماس چشمی کودکان درخودمانده، چهار نفر از پسران درخودمانده دامنه سنی ۸-۴ ساله از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.  سپس برای توصیف گروه نمونه مقیاس های سنجش درخودماندگی کودکی (CARS) و مقیاس ارتباط اجتماعی اولیه (SCQ) بر روی کودکان اجرا شد. این کودکان پس از پنج جلسه ثبت داده های تماس چشمی در مرحله خط پایه ، با استفاده از روش های برجسته سازی چهره شامل آمورش اعضای چهره با تصاویر افرادآشنا همراه با شعر، ترسیم اعضای چهره همراه با شعر، رنگ آمیزی اعضای چهره روی کاغذ، رنگ آمیزی اعضای چهره کودک و پژوهشگر با رنگ انگشتی، ساختن چهره با خمیر، ماسک چهره، عینک های محقق ساخته و بازی با وسایل به مدت ۲۵ جلسه  مورد مداخله و ارزیابی قرار گررفتند. جمع آوری داده ها و تجزیه تحلیل آنها با استفاده از روش نمایش نمودار نشان داد که روش های برجسته سازی چهره باعث افزایش میزان تماس چشمی در این کودکان می شود . بر اساس یافته های پژوهش پیشنهاد می شود که روش های برجسته سازی چهره به عنوان یک برنامه جامع آموزشی و توانبخشی برای درمان این کودکان به کار گرفته شود