تاثیر آموزش ویژگی های رشد شناختی به والدین کودکان پیش دبستانی مضطرب بر کاهش نشانه های اضطرابی آنان

نوع فایل: word

تعداد صفحه:۱۱۰صفحه

مقدمه: مطالعه آموزش ویژگی های رشد شناختی کودکان پیش دبستان به والدین موضوعی است که امروزه مورد توجه فزاینده­ قرار گرفته است. پژوهش حاضر در دو بخش انجام شد. در بخش اول به بررسی تاثیر آموزش ویژگی های رشد شناختی به والدین کودکان مضطرب بر کاهش اضطراب آنها  پرداخته شد و در بخش دوم پایداری و تاثیر این آموزش ها بر کاهش اضطراب کودکان در طول زمان مورد بررسی قرار گرفت.روش: ابتدا ۶۰ نفر از کودکان مضطرب را از طریق آزمون آخنباخ به عنوان پیش آزمون انتخاب گردیدند سپس نمونه های آماری به صورت گمارش تصادفی به دو گروه گواه و آزمایش تقسیم شدند و پس از گرفتن اطلاعات جمعیت شناختی از هر دو گروه به یک گروه از والدین آنان آموزش مربوط به رشد شناختی (بر اساس نظریه پیاژه) داده شد ( گروه آزمایش ) و به گروه گواه آموزشی داده نشد.  از هر دو گروه از کودکان همان والدین تست آخنباخ با مولفه­ی اضطراب به عنوان پس آزمون گرفته شد. مدتی) ۳ ماه)پس از پایان نتایج آزمون ها و آموزش مربوطه مجدداً تست آخنباخ برای پایداری آموزش در طول زمان گرفته شد.یافته‎ها: نتایج بدست آمده نشان داد که آموزش ویژگی های رشد شناختی کودکان پیش دبستان به والدین آنها بر کاهش اضطراب کودکانشان رابطه ی معناداری داشتند.در بخش دوم تحقیق پایداری این آموزش ها بر کاهش اضطراب کودکان در طول زمان نیز معنا دار بود.نتیجه گیری: می­توان به عنوان یک راهکار در مورد کاهش اضطراب کودکان از این آموزش ویژگی های رشد شناختی به والدین در جهت کاهش اضطراب کودکان پیش دبستان بهره برد.واژه­های کلیدی: آموزش ویژگی های رشد شناختی، اضطراب، کودکان پیش دبستان، نظریه پیاژه، آزمون آخنباخ .در سنین بین ۲ تا ۷ سالگی سرعت رشد جسمانی کودک کاهش می­یابد. از نظر رشد شناختی کودک در مرحله پیش عملیاتیقرار دارد، خودمحوری، جاندار پنداری، دگر پیروی، داشتن دیدگاهی نسبت به رویاها به عنوان رویدادهای بیرونی، نبود طبقه بندی از ویژگی های مهم این مرحله به شمار می­آیند ( ویلیام کرین ترجمه خوی نژاد،۱۳۸۴)، سخن گفتن جانشین صداهای  بی معنی وکلمات منقطع می گردد. کودک از راه سخن گفتن خواسته ها و سؤال­های خود را مطرح می کند. بازی مبتنی بر انگیزه های درونی  می گردد. در بازی­ها از زندگی واقعی، پدر و مادر و سایر کودکان تقلید می کند. در این مرحله کودک برای اشیای اطراف خود کاربردهای جدیدی ابداع می کند. نقّاشی های این مرحله بیشتر جنبهً نمادین دارند. آن ها اشکالی را ترسیم می­کنند که شبیه انسان و یا حیوان هستند (ماسنو همکاران،  ترجمهً یاسایی، ۱۳۷۳).تحول عاطفی در این مرحله به دلیل وجود کنش­های رمزی، تجسم و به کارگیری زبان در قالب احساسات اجتماعی و اخلاقی متجلّی می­گردد. نخستین احساسات اخلاقی غالباً در درون خانواده شکل می­گیرند. در این مرحله درک اخلاقی کودکان از درست و نادرست با ارزیابی اعمال و تقسیم آنها به خوب و بد آغاز می گردد. از نظر مناسبات اجتماعی در اوایل این دوره، ارتباط با گروه هم سن با هدف تصاحب مالکیت آن ها شکل می گیرد. در حالی که در پایان این مرحله  در حدود هفت سالگی  تمایل به سازماندهی فعالیت های دسته جمعی در کودک نمایان می گردد. به بیان دیگر از اوایل این دوره، رفتارهای اجتماعی کودک به سوی تعامل های اجتماعی فعال جهت­گیری می نمایند.  در نتیجه ضرورت ایجاد زمینه برای “بازی های مشارکتی” در این سنین کاملا” محسوس است. در این نوع بازی ها کودکان یکدیگر را جست و جو می کنند و از بازی های دو نفره لذّت می برند. البتّه در این مرحله وجود تعارض ها و مناقشات بسیار چشمگیر است که با افزایش سن، از میزان آ نها کاسته می شود. از سنّ چهار سالگی رقابت بین کودکان شکل عینی تری یافته و اغلب از جانب خانواده و مربیان به این امر ترغیب می شوند. این در حالی است که کودکان بیشتر به آموزش “همکاری” و “تعاون” و “همزیستی مسالمت آمیز” با همسالان خود نیازدارند. چرا که از خلال همکاری، تعاون و تعامل مناسب به تحول اجتماعی و فکری دست می یابند (منصور، ۱۳۷۸)