رابطه اختلالات شخصیتی و فرار دختران از خانه

نوع فایل :word 

تعداد صفحات :۱۳۱

در این پژوهش سعی شده است که از دید روان شناختی به مسأله فرار دختران از خانه و عوامل متعددی که در این مسأله نقش دارد توجه شود و نقش اختلالات خفیف شخصیتی در فرار دختران از خانه را بیان نمائیم. هدف این تحقیق بیان این موضوع است که اگر اختلالات شخصیتی از قبیل افسردگی، پرخاشگری در فرار از خانه تأثیر دارد به دنبال پیشگری و درمان این‌گونه اختلال در نوجوانان و جوانان باشیم و با ایجاد محیط مناسب در خانواده و در اجتماع یک محیطی آرام و بدون دغدغه برای نوجوان و جوان بوجود آوریم و با شناخت بیشتر شخصیت خاص دوران نوجوانی از بروز این‌گونه اختلالات جلوگیری به عمل آوریم.در این تحقیق با استفاده از منابع مختلفی ازجمله مطالعه کتاب‌های مختلف و زندگی‌نامه‌های افراد فراری و نیز استفاده از نظر کارشناسان این امر و هم‌چنین انجام تست شخصیتی وودورث   به بررسی فرضیه کلی خود تحت‌عنوان « بین اختلالات شخصیتی و فرار دختران از خانه رابطه معنی‌داری وجود دارد» می‌پردازیم. برای این کار ابتدا دو گروه افراد عادی و افراد فراری انتخاب و بعد به بررسی این دو گروه به‌طور جداگانه پرداختیم و سپس این دو گروه را با هم مقایسه کردیم. برای بررسی این دو گروه: هشت مورد از جنبه‌های شخصیتی را مورد بررسی قرار می‌دهیم و بر این اساس نیز ۸ فرضیه را بیان می‌نمائیم، تست شخصیتی را بروی دو گروه افراد عادی و افراد فراری انجام دادیم و۴ فرضیه رد شده و ۴ فرضیه دیگر تایید شد، بدین صورت که بین گوشه‌گیری، افکار پارانویایی، افسردگی، پرخاشگری در میان افراد عادی و افراد فراری رابطه معنی‌داری وجود دارد. طبق آمار به دست آمده از این پژوهش ۴/۵۸ درصد افراد فراری گوشه‌گیر هستند درصورتی که ۵/۱۲ درصد افراد عادی گوشه‌گیر هستند. درصد افسردگی در میان افراد عادی ۲/۲۹ درصد است درحالی که در میان افراد فراری ۵/۶۲ درصد افراد افسرده هستند.هم‌چنین افکار پارانویایی در میان افراد فراری ۷/۱۶ درصد است درحالی که درمیان افراد عادی ۲/۴ درصد است. و نیز پرخاشگری در میان افراد عادی ۲/۴ درصد است درصورتی که در میان افراد فراری ۲۵درصد افراد پرخاشگر شناخته شده‌اند. در چهار فرضیه دیگر یعنی رابطه این هیجان‌پذیری، وسواس، بیقراری و رفتار ضداجتماعی در میان افراد عادی و فراری رابطه معنی‌داری وجود ندارد یعنی تفاوت قابل ملاحظه‌ای در این جنبه‌های شخصیتی بین افراد عادی و افراد فراری دیده نشده است.باتوجه به این نتیجه می‌توان گفت که اختلالات شخصیتی بر فراردختران از خانه تأثیر دارد و باید به دنبال پیشگری و درمان آن باشیم.