پیشگویی خطر قلبی عروقی فرامینگهام و سندرم متابولیک با استفاده از روشهای مختلف جایگزین اندازه گیری ‌مقاومت به انسولین

نوع فایل :word 

تعداد صفحات :۱۰۵

زمینهمقاومت به انسولین عامل خطر مهمی در اختلالات قلبی و متابولیک شامل دیابت نوع دو، سندرم متابولیک و بیماری قلبی عروقی می باشد. روش های مستقیم شناسایی مقاومت به انسولین، تهاجمی، پیچیده، زمان بر و گران هستند. روش های متعدد جایگزین اندازه گیری مقاومت به انسولین جهت استفاده در مطالعات اپیدمیولوژیک با حجم نمونه بالا معرفی شده اند.هدفبررسی ۹ روش جایگزین اندازه گیری ‌مقاومت به انسولین مبتنی بر مقادیر ناشتا برای پیشگویی خطر قلبی عروقی فرامینگهام و سندرم متابولیک در قزوینروش۴۸۰ مرد و ۵۰۲ زن ۷۲- ۲۰ ساله ساکن منطقه مینودر قزوین در این مطالعه شرکت نمودند. خطر قلبی عروقی ۱۰ ساله توسط سیستم امتیازدهی خطر فرامینگهام محاسبه شد. از معیارهای تشخیصی ATP III و JIS برای تعریف سندرم متابولیک استفاده شد. ۹ شاخص جایگزین اندازه گیری ‌مقاومت به انسولین شامل HOMA-IR، QUICKI، FIRI، IGR، ISI basal، Bennett’s SI، McAuley، Raynaud و TyG بررسی شدند. منحنی ROC این شاخص ها برای خطر فرامینگهام و سندرم متابولیک رسم شده و مقایسه گردید.یافته ها۹/۸۸ درصد جمعیت خطر قلبی عروقی فرامینگهام کمتر از ۱۰ درصد و ۱/۱ درصد خطر بیش از ۲۰ درصد داشتند. ۹/۲۴ درصد جمعیت بر اساس معیار ATP  III و ۲/۳۳ درصد جمعیت بر اساس معیار JIS به سندرم متابولیک مبتلا بودند. شاخص های TyG و McAuley بیشترین توان را برای شناسایی خطر قلبی عروقی بیش از ۱۰ درصد  داشتند. شاخص TyG بیشترین توان را برای شناسایی سندرم متابولیک  داشت.نتیجه گیریتفاوت معنی داری بین شاخص های جایگزین اندازه گیری مقاومت به انسولین برای تشخیص خطر قلبی عروقی و سندرم متابولیک وجود دارد. انجام مطالعات طولی برای تأیید توان شاخص های جایگزین اندازه گیری مقاومت به انسولین در تشخیص بیماری قلبی عروقی ضروری می باشد.