اثربخشی آموزش خوددلگرم سازی مادران بر تعارض والد- فرزند و ابعاد فرزندپروری اقتداری مادران

نوع فایل :word 

تعداد صفحات:۱۱۴

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خود دلگرم سازی مادران بر میزان تعارضات مادر- دختری و تغییر در الگوی فرزندپروری اقتداری مادران انجام شد. این پژوهش از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی  است با طرح پیش آزمون–پس آزمون به همراه گروه کنترل اجرا شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه مادران دانش آموزان دخترشهرستان آمل تشکیل داده است که در سال تحصیلی ۹۲-۹۱ در مقطع تحصیلی متوسطه مشغول تحصیل بودند. بدین منظور تعداد ۳۴ نفر از مادران دانش آموزان دعوت شده که مایل به همکاری بودند انتخاب و به روش تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. در ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد، سپس آموزش خوددلگرم سازی در ۱۰ جلسه۹۰ دقیقه­ای برای گروه آزمایش ارائه شد و در این مدت گروه گواه هیچ­گونه آموزشی دریافت نکردند. پس از اتمام آموزش از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. بعد از اجرای پژوهش برای تحلیل نتایج از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و تحلیل‌های توصیفی استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان دادند که آموزش خود دلگرم­سازی مادران می­تواند در کاهش تعارضات مادران و دختران موثر واقع گردد، همچنین نتایج گویاست که آموزش خود دلگرم سازی مادران می­تواند بر افزایش عملکرد مادران به شیوه­ای اقتداری در برخورد با دختران نوجوان مؤثر واقع گردد. می­توان اینگونه نتیجه گیری کرد که به نظر می‌رسد آموزش دلگرمی در خانواده می‌تواند موجب اصلاح روابط خانواده شود. رعایت این اصول درروابط اعضاء خانواده نشان دهنده‌ی ویژگی­های سبک فرزند پروری اقتداری بوده و می‌تواند در کاهش تعارضات و اختلافات اعضای خانواده موثر افتد.