فرهنگ عامه مردم بخش صوغان

نوع فایل :word

تعداد صفحات :۲۱۱

فولکلور هر ملت یا فرهنگ مردم چه از جنبه ی عملی و چه از لحاظ اجتماعی برای خود آن ملت و برای مردم سرتا سر جهان دارای ارزش و اهمیّت بسیار است.در سرزمین پهناوری چون ایران شهرها و روستاهایش در شرق و غرب و شمال و جنوب پراکنده و دور از هم هستند و مردم هر نقطه لهجه ی خاص فرهنگ عوامانه ی مخصوص به خود را دارند. چون فولکلور هر منطقه یا هر طایفه را جداگانه بررسی و مطالعه می کنیم، می بینیم با وجود اختلاف ظاهری ریشه و پایه و منشأ همه ی آنها یکی است و همگی چون شاخه های پیوند خورده ی درخت واحدند که از یک ریشه تغذیه کرده اند و این خود محکم ترین سند وحدت قومی ایرانیان و دلیل قانع بر پیوندنها و پیوستگی های مردم این مرز و بوم است و شک نیست که عامه ی مردم این مملکت هنگامی به این واقعیت پی می برند و با این یگانگی ملی بهتر و کاملتر آشنا می شوند که از فرهنگ مردم و نواحی مختلف کشور باستانی خویش باخبر باشند و بهترین طریقه ی این اطلاع و آشنایی نیز همانا گردآوری و تنظیم چاپ و نشر مواد و فرهنگ مردم است.گویش  نیز نشانه ای از میراث زبانی هر جامعه به شمار می رود. گویش امروزی، زبانی است که اگر چه روزگاری میدان دار عرصه ی کلام بود و زمینه ی پیوند انسان ها به شمار میرفت، و از لطافت و شیرینی خاصی بهره داشت، معذالک در دنیای امروز در چمبر زندگی ماشینی و زبان فراگیر رسانه ای گرفتار آمده وآخرین نفس های خود را می کشد.زبانی که چنان مهجور افتاده و از یاد رفته و کسی به حمایت از آن بر نمی خیزد. برای حفظ بنایی خشت و گلی، که یادآور همّت و حمیّت نیای ماست، گاه جدیتی قابل قبول را شاهد هستیم که وای اگر آن مقوله نیز فراموش شود، اما در پاسداری از میراث دیگر فرهنگی یعنی گویشها ، کمتر اصرار و علاقه ای را شاهد هستیم و چنین است که نسل کنونی در تمامی شهرها با آن بیگانه شده، آنطور که کلام پدربزرگ و مادربزرگ خود را ، که هنوز همان حال و هوا را دارد  نمی فهمد وو یا اگر بر اثر تکرار و پرسش بفهمد، آن را به تمسخر می گیرد.