کاربرد داده های توپوگرافی و گرانش در تعیین ضخامت الاستیک سنگ کره ایران

نوع فایل :word

تعداد صفحات :۱۱۲

سیگنال های توپوگرافی و گرانش توسط روش همدوسی موجک و ادمیتنس موجک به دو صورت همسانگرد و ناهمسانگرد مورد آنالیز قرار گرفت تا میزان ضخامت الاستیک موثر(T_e) و ناهمسانگردی مکانیکی سنگ کره در ایران اندازه گیری شود. موجک مورد استفاده در این مطالعه از نوع موجک بادبزنی است که این نوع موجک خود از کنار هم قرار گیری موجک های مورلت ایجاد می شود. برای محاسبه ضخامت الاستیک موثر از موجک بادبزنی با شعاع پوشش °۱۸۰ و برای محاسبه ناهمسانگردی های مکانیکی از موجک بادبزنی ناهمسانگرد با شعاع پوشش °۹۰ استفاده شده است. مدل پوسته به کار رفته در این مطالعه برای فرآیند معکوس سازی برای بازیافت مقادیر همدوسی و ادمیتنس مدل پوسته ۲ بوده است.بیشینه مقدار ضخامت الاستیک موثر بدست آمده، برابر با ۱۴٫۲ کیلومتر در جنوب رشته کوه های شرق ایران و بیشینه آن به مقدار ۶۱٫۲ کیلومتر در نزدیکی گسل آستارا در حوضه دریای خزر جنوبی است. در رشته کوه های البرز، مقدار این متغیر در حاشیه جنوبی به ۴۵ کیلومتر می رسد و در حاشیه شمالی و در امتداد حوضه خزر جنوبی به بیشینه مقدار خود یعنی کمی بیش از ۶۰ کیلومتر می رسد. در کوپه داغ یک روند افزایشی از جنوب شرق به سمت شمال غرب و حاشیه حوضه خزر جنوبی دارد. کمینه مقدار T_e در جنوب شرقی کپه داغ برابر با ۲۵ کیلومتر و بیشینه آن برابر است با ۵۰ کیلومتر در مرز البرز و کوپه داغ. در شمال غرب و آذربایجان میزان ضخامت الاستیک موثر از شرق با بیشینه مطلق T_e در ایران که کمی بیش از ۶۲ کیلومتر است به سمت غرب به میزان کمتر از ۳۰ کیلومتر کاهش می یابد. در قسمت شمال غرب زاگرس کمینه مقدار ثبت شده در قسمت زاگرس مرتفع و کمربند دگرگونی سنندج سیرجان برابر است با ۲۰ کیلومتر و بیشینه آن به ۴۵ کیلومتر در شمال غرب است. میزان ضخامت الاستیک موثر در شرق گسل کازرون به بیشینه مقدار خود به میزان ۵۰ کیلومتر در قسمت تنگه هرمز می رسد. بیشینه مقدار بدست آمده F برابر است با ۰٫۷۴  و کمینه آن ۰٫۱۵ است. میانگین F  در ایران برابر با ۰٫۳۴ با انحراف معیار ۰٫۱۱  می باشد.با توجه به میزان میانگین F می توان بیان نمود که در اکثر نقاط ایران میزان بار سطحی بیشتر از میزان بار زیرسطحی است. ناهمسانگردی در تمام منطقه مورد مطالعه قابل تشخیص است. الگوی محورهای ناهمسانگردی در هر محدوده و یا زیر محدوده تکتونیکی متمایل به یکسان بودن دارد. با توجه به وضعیت استرس و محورهای ناهمسانگردی مکانیکی و لرزه ای می توان گفت که سنگ کره در ایران به صورت یک پارچه و بدون تغییر از عمق آن تا سطح در طی زمان زمین شناسی دچار تغییر شکل شده است.