اثر بخشی آموزش مهارتهای خودآگاهی و حل مساله بر افزایش رضایت زناشویی بیماران معتاد درطول درمان، کلینیک درمانی و بازتوانی پویا، شهرستان بندرلنگه در سال 1392

نوع فایل: word

تعداد صفحه:۱۴۸صفحه

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای خودآگاهی و حل مساله  بر رضایت زناشویی بیماران معتاد درطول درمان کلینیک درمانی و بازتوانی پویا، شهرستان بندر لنگه در سال ۱۳۹۲می باشد. جامعه آماری شامل کلیه مراجعه کننده گان با حجم ۸۶ نفر می باشد. حجم نمونه شامل ۳۰ از بیماران معتاد اقدام به ترک می باشد که به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل(۱۵نفر) انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ می باشد و گروه آزمایش طی ۶ جلسه در۶۰ دقیقه مهارتهای خودآگاهی و حل مساله مورد آموزش قرار گرفتند. بعد از پایان دوره آموزش از هر دو گروه  پس آزمون  به عمل آمد. در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS داده های به دست آمده  از  پیش آزمون وپس آزمون ومقایسه میانگین های گروهای آزمایش و گروه کنترل با  استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد)و آمار استنباطی(تحلیل کوواریانس )موردتجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد که نتایج به دست آمده از فرضیه اصلی، آموزش مهارتهای خودآگاهی  حل مساله  بر رضایت زناشویی بیماران معتاد اقدام به ترک در سطح
۰۰۰/۰ P= معنادار و اثر بخش می باشد.وهمچنین نتایج فرضیات فرعی ( آموزش بر  ارتباط زناشویی ، روایط جنسی و مدیریت مالی به ترتیب با سطح معناداری۰۰۱/۰، ۱۴۳/۰ و ۰۰۱/۰ بیماران موثر می باشد. اما بر روی اوقات فراغت بیماران اثر بخش نبوده است )  یعنی نشان دهنده ی تفاوت معنی داری در بین میانگین نمرات رضایت زناشویی در گروه آزمایش وگواه بوده است. بنابر این می توان این گونه نتیجه گیری کرد که آموزش مهارتهای خودآگاهی وحل مساله در افزایش رضایت زناشویی بیماران معتاد درطول درمان موثر بوده است .واژه های کلیدی: آموزش مهارتهای خودآگاهی و حل مساله ، رضایت زناشویی، اعتیاد.در میان تمامی نهادهای اجتماعی، خانواده بهترین تاثیر را دارد. خانواده فراگیرترین واحد اجتماعی است و بهنجاری و نا بهنجاری جامعه در گرو شرایط عمومی خانواده است و هیچ یک از آسیب های اجتماعی فارغ از تاثیر خانواده نیست ( نوابی نژاد، ۱۳۸۶ ).از جمله مشکلات جوامع بشری به ویژه هنگامی که افراد آن به علت عدم وجود عدالت اجتماعی، ضعف اصول اخلاقی، فقر و فساد، از هم پاشیدگی های کانون خانوادگی و امثالهم درگیر مشکلات عدیده اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، جسمانی و روانی می باشند، مسئله اعتیاد و یا به بیان صحیح تر آن، بیماری اعتیاد بوده وهست. این بیماری گسترش جهانی داشته وامروزه بخش بزرگی از مبتلایان به این بیماری  را جوانان تشکیل می دهند که در بروز آن جریانات جاری وحاکم بر محیط خانواده به ویژه روابط عاطفی میان زن وشوهر و فرزندان آنان نقش به سزایی دارد.  بدیهی است که محیط های خانوادگی ناسالم و بیمار و فقدان احساس رضایت مندی در اعضاء، افزایش آسیب پذیری آنان را در برابر این بیماری باعث می شود.مواجهه و چالش موفقیت آمیز با مشکلات اعتیاد و عوامل اثر گذار بر ناهنجاری های میان خانواده، بخشی از زندگی روزمره هر فرد معتاد می باشد .اما هر فردی در زندگی با مشکلاتی روبرو می شوند که باید برای آنها راه حل های صحیح و منطقی بیابند. برخی در برابر مشکلات، راه حل های نامناسبی را بر می گزینند اما باید به خاطر داشت که با اندکی تامل و اندیشه می توان از میان دهها راه حل ممکن، بهترین آنها را انتخاب کرد تا کمترین آسیب را در برابر مشکل ایجاد شده، تجربه نمود. این تصور که همه مشکلات قابل حل هستند غیر منطقی و خلاف واقعیت است. با این وجود اگر زمان کافی به بررسی جامع، منطقی و خلاقانه مشکلاتمان اختصاص دهیم، اغلب آنها قابل حل بوده و استرسی برای ما ایجاد نخواهد کرد. اکثر افراد خیلی برای حل مشکلات خود وقت نمی گذارند و لذا بسیاری از راه حل های موجود را نادیده می گیرند. اندیشه های سطحی و تصمیم گیری  های سریع و عجولانه معمولاً به حل کارآمد مشکل نمی انجامد چرا که در چنین تفکری مسایل عمیق و مهم از نظر دور می مانند.آنچه در سازگاری با مشکلات مورد توجه است تسلط فرد به محیط و احساس کنار آمدن با خودش است. به عبارت دقیقتر، فرد باید  با آگاهی از رفتار خود  موانع محیطی را شناسایی و در جهت رسیدن به اهداف خود آنها را حذف کند و محیط خود را به شیوه نو سازماندهی نماید. و از طرف دیگر با مسائل منفی درون خود که او را از اهداف خود منحرف می سازد، نیز کنار آید. (نوابی نژاد، ۱۳۸۶)