بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی، مهارت های اجتماعی و تعامل رفتاری – عاطفی دانش آموزان

نوع فایل: word
تعداد صفحه: ۱۰۷ صفحه

برخورداری از مهارت­های اجتماعی و ارتباطات ثمربخش برای داشتن عملکردی موفق در زندگی ضروری است. مهارت­های اجتماعی، رفتارهایی هستند که فرد را قادر به تعامل اجتماعی موثر و اجتناب از پاسخ­های نامطلوب نموده و بیانگر سلامت رفتاری و اجتماعی افراد هستند (گرمارودی و وحدانی­نیا، ۱۳۸۵). از مهم­ترین اهداف آموزشی دوران کودکی توسعه مهارت­های اجتماعی بوده و میزان برخورداری کودکان و نوجوانان از این مهارت­ها بر سلامت فردی و اجتماعی و نیز موفقیت تحصیلی آنان اثرگذار است. در حال حاضر با توجه به رابطه بین مهارت­های اجتماعی و تامین سلامت فردی و اجتماعی دانش­آموز، مدارس به طور روزافزونی در جستجوی راه­هایی برای کمک به دانش­آموزان به منظور ارتقاء مهارت­های اجتماعی مثبت در مدرسه و جامعه هستند. تحقیقات متعددی در خصوص عوامل موثر بر مهارت­های اجتماعی انجام پذیرفته اما نقش ویژگی­های شخصیتی به عنوان یکی از عوامل موثر بر مهارت­های اجتماعی کمتر مورد توجه قرار داشته است. بنابراین از اهداف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین مهارت­های اجتماعی و ویژگی­های شخصیتی افراد است. از طرف دیگر نظریه­های آموزشی بر مزایای یادگیری فعّال که شامل مشارکت در فعالیت­های علمی است، تاکید می­کنند. دیدگاه ساختارگرایی مدعی است که دانش به صورت اجتماعی و فعالانه به دست می­آید (جانسن، ۱۹۹۱؛ ویگوتسکی، ۱۹۶۲). این دیدگاه اشارات عمیقی برای آموزش دارد، زیرا اعلام می دارد که دانش­آموزان از آنچه که در بسیاری از کلاس­ها متداول است، نقش بسیار فعال­تری در یادگیری خودشان دارند (اسلاوین، ۲۰۰۶). همچنین بر اساس تحقیقات فورد و بلانچارد (۱۹۹۳) رابطه نسبتا قوی بین مشارکت دانش­آموزان در کلاس با رشد اجتماعی و شناختی آنها وجود دارد. بر اساس تحقیق فین و راک (۱۹۹۷) و مارکس (۲۰۰۰) تعامل رفتاری – عاطفی دانش­آموز، منجر به افزایش موفقیت تحصیلی و حس تعلق دانش­آموز به مدرسه و دیگر نهادهای اجتماعی می­شود (ویلمز، ۲۰۰۳). به نظر می­رسد که بهبود تعامل دانش­آموزان به عنوان راه بالقوه­ای برای درمان نابرابری­های اجتماعی و پیامدهای آموزشی بهتر برای تمام دانش­آموزان باشد (آپلتون و همکاران، ۲۰۰۸؛ فردریکس و همکاران، ۲۰۰۴؛ مک فارنی و مانس، ۲۰۰۲ و هریس، ۲۰۰۹). اما با وجود مزایای مشارکت فعّال، همه دانش­ آموزان در حقیقت به یک میزان در کلاس مشارکت نمی­کنند که این امر می­تواند ناشی از ویژگی­های شخصیتی متفاوت آنان باشد.