بررسی عوامل پیش بینی کننده خود مراقبتی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

نوع فایل :word 

تعداد صفحات :۱۴۳

تبعیت از رفتارهای خودمراقبتی و تعیین عوامل مرتبط با آن در مبتلایان به بیماری های مزمن از اهمیت بسزایی برخوردار است و بیماران می توانند با کسب مهارت های خودمراقبتی، برآسایش، توانایی های عملکردی و فرایندهای بیماری خود تاثیرگذار باشند.هدف : این مطالعه به منظور تعیین عوامل پیش بینی کننده خود مراقبتی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در سال ۹۲-۱۳۹۱ انجام شد.مواد و روش ها : این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی بروی ۲۳۹ نفر بیمار مبتلا به نارسایی قلبی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی دکتر حشمت رشت در سال ۱۳۹۱ صورت گرفت . برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه شاخص مراقبت از خود نارسایی قلبی (SCHFI)، ابزار سنجش افسردگی اختصاصی بیماران قلبی (CDS)، ابزار سنجش وضعیت عملکرد شناختی (MMSE) و شاخص بیماری های همراه چارلسون (CCI)، طی مصاحبه استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری V.19 SPSS و آزمون های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون کولموگروف اسمیرنوف جهت تعیین توزیع نرمال داده ها، همبستگی اسپیرمن، کای اسکوئر، تست دقیق فیشر، من ویتنی یو، کروسکال والیس، و رگرسیون لوجستیک) با در نظر گرفتن سطح معنی داری ۰۵/۰ P < استفاده شد.نتایج : ۵/۹۷ درصد از واحدهای مورد پژوهش از نظر وضعیت خودمراقبتی نامطلوب بودند؛ در ضمن از متغیرهای مورد بررسی در مدل رگرسیونی، سطح تحصیلات، سابقه کسب آموزش و وضعیت عملکرد شناختی در حیطه حفظ؛ متوسط درآمد ماهانه، سابقه کسب آموزش، و وجود اختلالات بطنی در حیطه مدیریت؛ متوسط درآمد ماهانه، وضعیت بستری، تعداد دفعات بستری، سابقه کسب آموزش و وضعیت عملکرد شناختی در حیطه اعتماد به خود؛ و متوسط درآمد ماهانه، سابقه کسب آموزش و وضعیت عملکرد شناختی در خود مراقبتی کل، از عوامل پیش بینی کننده خود مراقبتی شناخته شدند (۰۵/۰ P <).نتیجه گیری : از آنجا که اکثریت واحدهای مورد پژوهش دارای خود مراقبتی نامطلوب بودند، توصیه می شود که به عوامل پیش بینی کننده خود مراقبتی نامطلوب در بررسی و تدوین برنامه های مراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی توجه شود.