بررسی مقایسه ای مقاومت به شکست دندان های ترمیم شده با تکنیک های مختلف و کامپوزیت های با Base های متفاوت

نوع فایل :word 

تعداد صفحات :۱۰۱

حذف مقادیر زیادی از بافت دندانی سبب تضعیف دندان ترمیم شده می شود. نوع روش ترمیم و کامپوزیت می تواند از فاکتور های اثر گذار بر مقاومت شکست دندان تحت نیروهای اکلوزالی باشد.هدفهدف این مطالعه بررسی تاثیر کاربرد کامپازیت های جدید کم انقباض بر استحکام شکست پرمولرهای دارای حفرات MOD بود.روش کار و موادتعداد ۶۰ عدد دندان پرمولر ماگزیلاری سالم انسانی که به مقاصد ارتودنسی کشیده شده بودند انتخاب شده و حفرات کلاس دو استاندارد MOD در ۵۰ دندان تراشیده شد. نمونه ها به ۴ گروه ۱۰ تایی براساس روش ترمیم و نوع کامپوزیت بکار رفته، تقسیم شدند: گروه اول : کامپوزیت خلفی (Filtek^TM P60)؛ گروه دوم : ۵/۰ میلی متر لایه ی حدواسط گلاس آینومر (Fuji LC) + کامپوزیت خلفی (Filtek^TM P60)؛ گروه سوم : ۵/۰ میلی متر لایه ی حدواسط کامپوزیت Flowable (Filtek^TM Supreme XT) + کامپوزیت خلفی (Filtek^TM P60) وگروه چهارم : کامپوزیت خلفی Low shrink (Filtek^TM P90). 10 عدد دندان تراش خورده و بدون ترمیم به عنوان گروه کنترل منفی (گروه پنجم) و۱۰ عدد دندان تراش نخورده به عنوان گروه کنترل مثبت (گروه ششم) باقی ماند. نمونه ها تحت هزار سیکل حرارتی قرار گرفته و سپس تست مقاومت شکست با دستگاه اینسترون (با سرعت mm/min 1) انجام گرفت. همچنین در پایان،الگوی شکستگی نمونه ها براساس درگیری ساختمان دندان و ترمیم  ثبت شد. داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک عاملی و توکی و فیشر بررسی شدند.یافته هاگروهی که در آن دندان ها بدون تراش بودند و گروهی که در آن دندانهای تراش خورده بدون ترمیم بودند، به ترتیب بیشترین و کمترین مقاومت شکست را داشتند(P-Value < 0.05). همچنین گروههای دوم و سوم که با هم اختلاف معناداری نداشتند بیشترین مقاومت شکست را پس از نمونه های تراش نخورده نشان دادند (P-Value < 0.05). نوع شکست به چهار گروهی که با انواع روش های ترمیمی پر شده بودند مرتبط نبود (P-Value  > 0.05).نتیجه گیریاین مطالعه نشان داد که تکنیک های مختلف ترمیمی بر مقاومت شکست دندان های پرمولر دارای حفرات وسیع MOD موثر بود. همچنین سیستم ترمیمی سایلوران در مقایسه با انواع متاکریلات نتوانست در تقویت مقاومت شکست دندان ها موثر واقع شود.