بررسی میزان بروز زخم فشاری در بیماران در معرض خطر بر اساس مقیاس برادن

نوع فایل :word 

تعداد صفحات :۱۱۵

زخم فشاری، یک آسیب بافتی است که به واسطه فشار ایجاد می شود و می تواند پوست، عضله، بافت همبند، غضروف و استخوان را درگیر کند. زخم فشاری،  یک فرایند دردناک، ناتوان کننده می باشد و سلامتی فرد را با افزایش مرگ ومیر و ناخوشی برحسب افزایش طول مدت بستری، افزایش میزان عفونت و افزایش نیاز برای روش های جراحی به مخاطره می اندازد امروزه زخم فشاری پس از سرطان و بیماریهای قلبی عروقی،  سومین بیماری پر هزینه محسوب می شود. .هدف: هدف از این مطالعه، تعیین میزان بروز زخم فشاری در بیماران در معرض خطر بر اساس مقیاس برادن وپیش بینی کنندگی  عوامل مرتبط بر ایجاد آن بود.مواد و روش ها: این پژوهش یک  مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد نمونه گیری به طورتدریجی بر روی ۳۵۰ بیمار بستری در بخش های ارتوپدی،آی سی یوها، داخلی اعصاب در مراکز آموزشی درمانی منتخب شهر رشت انجام شد.  ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش شامل پرسشنامه  ۳ قسمتی بود. قسمت اول، فرم ثبت ویژگی های فردی- اجتماعی و طبی، قسمت دوم، فرم ثبت محل های شایع برای بروز زخم فشاری، قسمت سوم، مقیاس پیشگویی کننده برادن.داده ها از طریق آزمون های تی، کای دو، فیشر و رگرسیون لجستیک مورد تحلیل آماری قرار گرفت.نتایج:از ۳۵۰بیمار مورد مطالعه، ۲۲۱ بیمار مرد و ۱۲۹ بیمار زن بودند.و میانگین سنی بیماران ۲۰٫۵۴_+۷۷/۴۹ بود.میزان بروز زخم فشاری در این مطالعه ۶/۲۲ درصد بوده است. بیشترین میزان بروز زخم فشاری در بیماران بستری در بخش های آی سی یو  ایجاد شده بود.شایع ترین محل برای ایجاد زخم فشاری، پاشنه پا(۸ درصد)، باسن(۷/۵درصد)، ساکروم(۴/۳ درصد) بود.در آنالیز رگرسیون لجستیک احتمال تشکیل زخم فشاری در بیماران دارای ادم، ۱۶/۴برابر،  در بیماران با میانگین سطح هوشیاری پایین تر،  ۸۱/۰ برابر، در بیماران دارای بیماری مزمن،  ۳۱/۲ برابر، در بیماران دارای ترکشن،  ۲۴/۲ برابر ، در بیماران دارای بی اختیاری مدفوع،  ۷۱/۲ برابر، در بیماران دارای بی اختیاری ادرار ۴/۰ برابر، در بیماران با مدت بستری طولانی تر،  ۱۷/۱ برابر ، در بیماران مسن تر،  ۰۲/۱ برابر  افزایش یافته بود. شانس تشکیل زخم فشاری در درک حسی کاملا” محدود در برابر عدم اختلال حسی ۱٫۷۱ برابر و در درک حسی کمی محدود ۵۹/۳ برابر افزایش یافته بود. شانس تشکیل زخم فشاری در حرکت خیلی محدود در برابر عدم محدودیت در تحرک ۸۲/۳ و در برابر کاملا” بی حرکت ۹۷/۱۹ برابر افزایش یافته بود.شانس تشکیل زخم فشاری در زیر مجموعه مشکل بالقوه اصطکاک در برابر عدم مشکل در اصطکاک ۴۷/۲ و در زیر مجموعه مشکل ۵۱/۶ برابر افزایش یافته بود.نتیجه گیری: میزان بروز زخم فشاری در ایران مشابه سایر کشور ها می باشد، استفاده از یک روش استاندارد ارزیابی بیمار و توجه به عوامل ایجاد زخم فشاری قبل از بستری می تواند در شناسایی بیماران در معرض خطر و کاهش بروز زخم فشاری تأثیر بسزایی داشته باشد.