بررسی و مقایسه ی شروح مثنوی مولوی بر ابیات بحث بر انگیز دفتر اول (با تکیه بر شروح: انقروی، نیکلسون، گولپینارلی، فروزانفر، استعلامی و زمانی.)

توضیحات

فصل اول: کلیات

۱-۱- مقدمه

۱-۲- هدف تحقیق

۱-۳- پیشینه ی تحقیق

۱-۴- روش تحقیق

 

فصل دوم: زندگی نامه ی مولانا

۲-۱- نام، تخلص

۲-۲- ولادت و زادگاه مولانا

۲-۳- قدیمی ترین منبع نام مولانا

۲-۴- نسب و خاندان مولانا

۲-۵- هجرت یا فرار از بلخ

۲-۶-آثار مولانا

۲-۷- وفات و مدفن مولانا

 

فصل سوم: سیری اجمالی در شرح نویسی و شرح حال شارحان مثنوی

۳-۱- اولین شارحان مثنوی

۳-۲- قدیمی ترین شارح مثنوی

۳-۳- شروح مثنوی از آغاز

۳-۳-۱- شرح های قرن نهم

۳-۳-۲- شرح های قرن دهم تا سیزدهم

۳-۴- شرح حال شارحان

۳-۴-۱- اسماعیل آنقروی

۳-۴-۲- رینولد نیکلسون

۳-۴-۲- ۱- آثار نیکلسون

۳-۴-۲-۲- بررسی ویژگی ها و نقد و تحلیل شرح نیکلسون

۳-۴-۳- بدیع الزمان فروزانفر

۳-۴-۳-۱- بررسی شرح فروزانفر

۳-۴-۴- عبدالباقی گولپینارلی

۳-۴-۵- محمد استعلامی

۳-۴-۶- کریم زمانی

 

فصل چهارم: مقایسه ی شروح بر ابیات بحث بر انگیز

۱-بشنو این نی چون حکایت می کند

۲- کز نیستان تا مرا ببریده اند

۳- سینه خواهم شرحه شرحه از فراق

۴- هر کسی کو دور ماند از اصل خویش

۵- من به هر جمعیّتی نالان شدم

۶- هر کسی از ظن خود شد یار من

۷- سرّ من از ناله ی من دور نیست

۸- تن زجان و جان زتن مستور نیست

۹- آتش است این بانگ نای و نیست باد

۱۰- آتش عشق است کاندر نی فتاد

۱۱- نی، حریف هر که از یاری برید

۱۲- همچو نی، زهری و تریاقی که دید؟

۱۳- نی، حدیث راه پرخون می کند

۱۴- محرم این هوش جز بیهوش نیست

۱۵- در غم ما، روزها بیگاه شد

۱۶- روزها گر رفت، گو: رو باک نیست

۱۷- هر که جز ماهی ز آبش سیر شد

۱۸- در نیابد حال پخته هیچ خام

۱۹- ای دوای نخوت و ناموس ما

۲۰- با لب دمساز خود گر جفتمی

۲۱- من چگونه هوش دارم پیش وپس

۲۲- آینه ات دانی چرا غماز نیست

۲۳- اتفاقاً شاه روزی شد سوار

۲۴- می رسید از دور مانند هلال

۲۵- نیست وش باشد خیال اندر روان

۲۶- آن خیالاتی که دام اولیاست

۲۷- از خدا جوییم توفیق ادب

۲۸- گرچه تفسیر زبان روشن گر است

۲۹- از وی ار سایه نشانی می دهد

۳۰- سایه خود آرد تو را همچون سمر

۳۱- خود غریبی در جهان چون شمس نیست

۳۲- این نفس جان در تنم بر تافته ست

۳۳- عشق هایی کز پی رنگی بود

۳۴- کاش کان هم ننگ بودی یکسری

۳۵- وهم موسی با همه نور و هنر

۳۶- آن گل سرخ است، تو خونش مخوان

۳۷- حرف ظرف آمد درو معنی چو آب

۳۸- بحر تلخ و بحر شیرین در جهان

۳۹- گه چنین بنماید و گه ضد این

۴۰- بس ستاره‌ی آتش از آهن جهید

۴۱- رفته در صحرای بی چون، جانشان

۴۲- کَیفَ مدَّ الظلُّ نقش اولیاست

۴۳- بس دل چون کوه را انگیخت او

۴۴- از سبب سوزیش من سوداییم

۴۵- ما عدم هاییم و هستی های ما

۴۶- باد ما و بود ما از داد تست

۴۷- لذت هستی نمودی نیست را

۴۸- این نه جبر، این معنی جبّاری است

۴۹- زاری ما شد دلیل اضطرار

۵۰- ور توگویی غافل است از جبر او

۵۱- هست این را خوش جواب ار بشنوی

۵۲- آن زمان که می شوی بیمار تو

۵۳- می نماید بر تو زشتی گنه

۵۴- انبیا در کار دنیا جبری اند

۵۵- او نماید هم به دل ها خویش را

۵۶- نیکوان را هست میراث از خوش آب

۵۷- اختران اند از ورای اختران

۵۸- دامهاشان مرغ گردونی گرفت

۵۹- جان زپیدایی و نزدیکی است گم

۶۰- از شراب قهر، چون مستی دهی

۶۱- لفظ جبرم، عشق را بی صبر کرد

۶۲- این، معیت با حق است و جبر نیست

۶۳- ور به خواب آییم، مستان وییم

۶۴- این چه بلبل؟ این نهنگ آتشی است

۶۵-عاشق کلّ است و خود کلّ است او

۶۶- فعل را در غیب، اثرها زادنی است

۶۷- اولیا را هست قدرت از اله

۶۸- بسته درهای موالید از سبب

۶۹- آن دمی کز آدمش کردم نهان

۷۰- آن دمی را که نگفتم با خلیل

۷۱- آن دمی کز وی مسیحا دم نزد

۷۲- آنکه او شاه است، او بی کار نیست

۷۳- چون به طوفی، خود به طوفی مرتدی

۷۴- بهر این مؤمن همی گوید زبیم

۷۵- گفت پیغمبر که: زن بر عاقلان

۷۶- پرتو حقّ است آن، معشوق نیست

۷۷- موسی و فرعون معنی را رهی

۷۸- زان تعلق کرد با جسمی اله

۷۹- تنگتر آمد خیالات از عدم

۸۰- گفت المعنی هو اللّه شیخ دین

۸۱- واگشایم هفت سوراخ نفاق

۸۲- مدّتی معکوس باشد کارها

۸۳- تا که بس سلطان و عالب همّتی

۸۴- زاجنحه ی نور ثلاث أو رباع

۸۵- این سخن پایان ندارد، زید کو؟

۸۶- زید را اکنون نیابی، کو گریخت

۸۷- حمله آرند از عدم، سوی وجود

۸۸- سر چه می پیچی؟ کنی نادیده ای

۸۹- در عدم، افشرده بودی پای خویش

۹۰- خلق را دو دیده در خاک و ممات

۹۱- جهد کن تا صد گمان گردد نود

۹۲- در مروّت ابر موسی ای به تیه

۹۳- سال ها گر ظن دود با پای خویش

۹۴- چون جنین را نوبت تدبیر رو

۹۵- سال‌ها گر ظن دود با پای خویش

۹۶- باز باش ای باب رحمت تا ابد

۹۷- مر جفا گر را چنین ها میدهم

۹۸- مرگ بی مرگی بود ما را حلال

۹۹-آن که او تن را بدین سان پی کند

۱۰۰- ای دریغا لقمه یی دو خورده شد

 

فصل پنجم: نتیجه گیری و پیشنهادها

نتیجه‌گیری و پیشنهادها