تأثیر تمرینات منتخب بر زمان واکنش و کنترل پاسچر پسران 7 تا 8 سال دارای اختلال هماهنگی رشدی

نوع فایل :word 

تعداد صفحات :۱۳۱

رشد عبارت است از تغییراتی که همه انسان‌ها در طول زندگی با آن روبرو می‌شوند. چنین تغییراتی در اثر افزایش سن و همچنین تجربیات افراد در زندگی و نیروی بالقوه ژنتیکی حاصل می‌شود و از تأثیر متقابل این سه عامل بر همدیگر در هرزمانی به دست می‌آید بنابراین رشد یک فرایند متقابل است که منجر به تغییراتی در رفتار در طول زندگی می‌شود . رشد حرکتی فرایندهای پیوسته و متوالی در طی رشد است که در آن مهارت‌ها از ساده به مشکل و از سازمان نیافته به سازمان‌یافته و از مهارت نیافته به ماهرانه در طول عمر تغییر می‌یابند (هیوود ۱۹۹۳). بطوریکه با رشد جسمی و افزایش سن در کودکان هماهنگی به‌تدریج ایجاد می‌شود، کودک نوپایی که در حرکات ابتدایی راه رفتن را نشان می‌دهد، در مراحل اولیه تعادل چندانی ندارد اما باگذشت زمان و افزایش سن این ضعف برطرف شده و این مهارت پایه به‌درستی انجام می‌شود درحالی‌که در مراحل رشد کودکانی نیز وجود دارند که در هماهنگی دچار مشکل هستند. اختلال هماهنگی رشدی(DCD) عبارتی است که انجمن روان‌پزشکی آمریکا برای توصیف کودکانی که در اجرای برخی از مهارت‌های حرکتی با مشکل مواجه بودند و از شایستگی لازم جهت مقابله با نیازهای حرکتی زندگی روزمره خود رنج می‌بردند پیشنهاد کرده است. بر اساس معیارهای تشخیصی ارائه‌شده در متن تجدیدنظر شده راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانیDSM-IV-TR) این انجمن معیارهای را مشخص کرده است، معیار الف: هماهنگی حرکتی این دسته از کودکان به‌طور بارزی نسبت به سن و توانایی هوشی آن‌ها پایین‌تر است. معیار ب: این مشکلات هماهنگی اثرات منفی مشخصی بر پیشرفت تحصیلی و فعالیت‌های روزمره زندگی آن‌ها می‌گذارد. معیار ج: لیکن این اختلال سبب بروز وضعیت پزشکی خاص یا اختلالات رشدی وسیع نمی‌باشد در مورد درصد شیوع این اختلال آمارهای متفاوتی ارائه‌شده است.