تاثیر سرمایه اجتماعی در توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی شهر بندر عباس)

نوع فایل :word 

تعداد صفحات :۲۳۲

سرمایه اجتماعی از حوزه های نو ظهور و جنجال آفرین در مطالعات میان رشته ای جامعه شناسی و اقتصاد تلقی می شود. وضعیت بسامان اقتصادی، بهره مندی از سلامت و تندرستی و داشتن روابط دوستانه با دیگران بخشی از عناصر اساسی مورد نیازی هستند که در بهبود کیفیت زندگی موثرند. بعد از جنگ جهانی دوم بیشتر تئوریهای توسعه و نظریه هایی که در ارائه مسیری جهت نیل به توسعه اقتصادی و حرکت به سمت “جامعه رفاه” سعی داشتند، بدون در نظر گرفتن متن اجتماع و چگونگی روابط انسانی نهفته در آن ، برنامه ریزی های اقتصادی دولتها را تحت تاثیر قرار می دادند، در حالیکه تحقیقات اخیر نشان داده که شیوه تعامل مردم با یکدیگر ، نحوه و میزان مشارکت آنها در امور مدنی و باورها و ارزشهای مشترک آنها می تواند در کاهش زمان و هزینه های اقتصادی و اجتماعی تاثیر به سزایی داشته باشد؛ از این رو مفهوم سرمایه اجتماعی ( در کنار سرمایه طبیعی ؛ اقتصادی و انسانی ) مطرح شده که شامل نهادها، روابط؛ نگرشها و ارزشهایی است که تعامل مردم را هدایت می کند و آنها را در توسعه اقتصادی و اجتماعی مشارکت دهد(شارع پور، ۱۰۶:۱۳۸۰).از آنجا که انسانها از طریق روابطی که با یکدیگر برقرار می سازند سعی دارند تا نیازمندی های خود را تامین و اهداف مورد نظر خود را محقق کنند ، پدیده ای بنام “جامعه ” شکل می گیرد. برقراری رابطه میان افراد باعث می شود تا اطلاعات بین آنها مبادله شود و افراد جامعه در قالب شبکه های مختلف اجتماعی از قبیل همسایگان، دوستان، شبکه های خویشاوندی، خانواده و… به تعریف و تحقق منافع جمعی اقدام کنند و با مشارکت فعال اجتماعی در بهبود کیفیت زندگی فردی و جمعی خود بکوشند ، هر چه این روابط از استحکام بیشتر و از کیفیت و کمیت بالاتری برخوردار باشد و نظام مندتر و هماهنگ تر عمل کند شاهد دستیابی به اهداف جمعی در مدت زمانی کوتاهتر و با صرف هزینه ای کمتر خواهیم بود. در این حالت ما می توانیم از ” سرمایه اجتماعی” صحبت به میان آوریم که ترکیب ویژه ای از روابط اجتماعی و کیفیت این روابط است. این نکته را باید خاطر نشان ساخت که ارتباطات اجتماعی هنگامی می توانند به مثابه ” سرمایه اجتماعی ” عمل کنند که مبتنی بر اعتماد متقابل و تحت تاثیر ارزشها و هنجارهای مشترکی که افراد جامعه در آن شریکند؛ باشند. در نتیجه سرمایه اجتماعی به عنوان عامل اساسی در روابط بین فردی می تواند از سطحی خرد به سطحی کلات تسری یابد و توسعه اقتصادی و اجتماعی را به همراه آورد.