تعیین نقش پیش بین مکانیزم های دفاعی و نارسایی هیجانی در عملکرد ورزشی ورزشکاران

نوع فایل :word 

تعداد صفحات :۱۳۵

امروزه در دنیای ورزش ، توانایی های جسمانی و تاکتیکی و مهارتهای تخصصی تنها ضامن موفقیت نیستند. بسیاری از ورزشکاران بهترین عملکرد خود را در تمرینات نشان می دهند، اما هنگام مسابقه و رقابت و در رویارویی با رقیبان، رسانه ها و تماشاگران و موقعیت های فشارزای دیگر دچار واکنش هیجانی می شوند. هیجانات مختلف اند (از جمله خشم، ترس، امید، نامیدی، نگرانی، احساس حقارت، غرور، غم ، شادی و غیره) و برای بیان تمام حالات احساسی و روانی مثبت و منفی و علائم جسمانی همراه آن به کار می روند(ملکی ، ۱۳۹۱). اغلب محققان، مربیان، مدیران ورزشی و ورزشکاران تأثیر هیجانات را بر عملکرد ورزشی چه قبل از مسابقه، چه حین بازی و چه بعد از مسابقه تأیید کرده اند و بیشتر ورزشکاران عملکرد موفقیت آمیز یا عملکرد منجر به شکست خود را به عوامل هیجانی نسبت می دهند(هانین، ۲۰۰۰). پژوهشگران روانشناسی ورزشی نیز به این نتیجه رسیده اند که هر چه ورزشکار در درک، شناسایی، تنظیم و ابراز دقیق هیجانات توانمندتر باشد، عادات فکری در اختیار خواهد داشت که موجب می شود فردی کارآمدتر باشد و بهترین عملکرد خود را نشان دهد(لانه۲۰۰۹) در حال حاضر، یکی از مباحث جدید در عرصه روانشناسی ورزشی، نارسایی هیجانی است.  نارسایی هیجانی سازه ای چندوجهی است و ویژگی های اصلی آن ناتوانی در بازشناسی و توصیف کلامی هیجانهای شخصی و فقر شدید در تفکر نمادین است که آشکارسازی بازخوردها، احساسها، تمایلات و کشاننده ها را محدود میکند.(تیلور و بگبی، ۲۰۰۰).امروزه قهرمانان بزرگ، کاربرد و استفاده از هیجانات تسهیل کننده عملکرد را می‌آمودخترد و یاد می‌گیرند تا هیجاناتی را که برای عملکرد، زیان‌آور هستند کنترل کرده، آنها را فرو بنشانند. در این تحقیق به روابط مکانیزم‌های دفاعی و نارسایی هیجانی و تاثیر ورزش بر میزان نارسایی هیجانی و نوع مکانیزم دفاعی پرداخته می‌شود.